WIE BEN IK?
Tja, wie ben ik. Goh, heel apart om nu wat over mezelf te schrijven op mijn eigen website. Ik heb al heel wat afgeschreven, maar nu wordt het toch wel serieus!
Ik ben Yvette Boltze, geboren in Leidschendam. Van daaruit met mijn ouders en broer naar Haanrade gegaan, toen naar Heerlen en vervolgens ben ik naar ‘s-Hertogenbosch gegaan om te studeren. Hier woon ik nu sinds 1992.
ZWERVEN DOOR STUDIELAND
Als kind was ik vooral nieuwsgierig, speels, creatief, ondeugend, vrolijk, lief, energiek, maar ook wat angstig. Mijn persoonlijke ontwikkeling werd door omstandigheden bemoeilijkt en zo werd ook mijn studiekeuze een ding! Ik vond zoveel leuk, maar tegelijkertijd wist ik niet wat ik nou echt wilde. Van Politie-academie tot studie Rechten, van opleiding Lerares Engels middelbare school tot studie Biologie, van studie Tropische Bosbouw tot opleiding tot Reisbegeleider, van opleiding Milieu tot Vliegtuigmonteur. Het vloog alle kanten op en alles vond ik leuk of had ik wel wat mee.
Zo ben ik maar wat langs studies gezworven. Eerst heb ik een tijdje toerisme ‘gestudeerd’. Nou ja, ‘studeren’… het was niet bepaald uitdagend voor mijn hersenen, dus dat heb ik niet afgemaakt.
Vervolgens op de HAS Milieutechnologie gaan studeren, maar daar snapte ik echt helemaal niets van. Teveel gevraagd van mijn hersenen. Scheikunde is niet mijn ding. Ik ben toen overgestapt naar Agrarische Bedrijfskunde met afstudeerrichting Milieumanagement op het gebied van Tuinbouw. Dat moest het dan maar worden. Vakken als Ecologie, Plantenkunde en Voorlichtingskunde spraken me hier met name aan.
Na bijna 7 jaar student te zijn geweest, had ik in februari 1999 dan eindelijk mijn papiertje op zak: Bachelor of Science oftewel Ingenieur (ing.) Y.C. Boltze!
Of ik echt blij was? Nou, ik heb in elk geval nooit een baan gehad in de studierichting waar ik voor had gekozen, want ik heb bij de HAS geen ervaring kunnen opdoen op het gebied van Milieu of Tuinbouw. Mijn afstudeeropdracht had tot mijn grote teleurstelling niets te maken daarmee… Het nagaan of Potplantetiketten duidelijk waren voor de klant, was in elk geval een leuk ‘onderzoek’ voor een middelbare scholier, was mijn mening… Tja…dat bracht enigszins conflict met mijn mentor en later de directeur… Ik kwam in elk geval wel steeds meer voor mijn mening op. Maar ja, wat had ik nu te bieden in de ‘echte’ wereld?
Dus maar weer verder zwerven…
ZWERVEN DOOR BANENLAND
Met het bewijs dat ik nu op HBO-niveau kon denken, zwierf ik van baan tot baan. Mijn eerste baan was bij het Brabants Dagblad op de landelijke advertentie-afdeling, daarna bij een organisatie voor de stimulering voor de vermindering van het autogebruik, daarna als voorlichter bij de Afvalstoffendienst en vervolgens ben ik bij Rijkswaterstaat terecht gekomen. Ik denk dat ik daar ongeveer 6 verschillende functies heb gehad.
Echt mijn pad gevonden heb ik dus niet….
REIZEN & ZWERVEN
Ik heb in mijn studietijd en in mijn eerste 6 jaar van mijn tijd als werkende veel met mijn rugzak gereisd binnen Europa, VS, Australië en Indonesië. Maar ik besefte na een diep dal van enkele jaren dat mijn leven ‘leeg’ was. Mijn rugzak was gevuld met de meest noodzakelijke dingen voor onderweg, ik ging van avontuur naar avontuur en ontmoette vele mensen. Maar de mentale balast was constant te voelen en kon ik niet onderuit. Het onbevangen genieten van alles wat ik meemaakte, was nooit van lange duur. Het persoontje Yvette – zoals ze het noemen ‘het innerlijk kind’ – had iets anders nodig…
Zwervende op vele gebieden, besloot ik in 2009 naar Kenia te gaan om als vrijwilliger in een weeshuis te helpen. Iets voor kinderen betekenen, wilde ik al zo lang. En wat een goeie keuze om dit te doen! Een absoluut geweldige tijd heb ik daar gehad!
Dit heeft ervoor gezorgd dat ik een half jaar later stichting Kumbatio heb opgericht. Iets wat een enorme boost aan mijn leven gaf. Ik wist toen ook dat dit veel meer mijn levenspad zou zijn, dan welke baan ik tot nu toe ook had gehad. Hier draait het leven om: er zijn voor elkaar en helpen waar je kan. Zeker kinderen. Zij hebben vaak geen keuze voor de situatie waar ze in terecht zijn gekomen.
OP ZOEK NAAR VERBINDING
Mijn eigen kindertijd en jeugd was ook niet de meest constructieve, om het op een subtiele manier te zeggen. Het is mij duidelijk dat het gezin en de opvoeding daarbinnen een zeer grote stempel drukt op de rest van je leven: je keuzes op welk gebied dan ook, je relaties op het gebied van vriendschap, werk of liefde, je interesses, je kijk op de wereld en het algemene gevoel over jezelf. Kwamen daar mijn vele ‘zwerftochten’ vandaan? Zoekende naar verbinding?
De wereld zie ik als moeder Aarde die je aanbiedt haar te ontdekken en die je moet koesteren. De natuur is daarvan een groot onderdeel. Daarin vind ik rust, koestering, en leven. Daar waar ik door velen een ‘spring-in-het-veld’ wordt gezien of een ‘ADHD’ertje’ daar vind ik in de natuur verbinding met mijn ware zelf…
LAAT DE WERELD EEN STUKJE BETER ACHTER
Het leven op zich is één groot mysterie. Door alle reizen en mijn diepe kennismaking met Kenia heb ik veel moois ontdekt en geleerd van dit leven, deze wereld en de natuur.
Van alle lessen die mij voor de voeten zijn geworpen, wil ik veel delen in de hoop dat iemand er iets aan heeft. Dat is het belangrijkste voor mij in mijn leven: laat de wereld een stukje beter achter, dan dat je haar gevonden hebt.
En dat ga ik doen!
Liefs, Yvette!